Uithuisplaatsing (Esmeralda)
Het was eind juni op een vrijdag. Het was aan het einde van het schooljaar en ik werd gebeld dat ik naar huis moest komen. En toen stond mijn vertrouwenspersoon van school ineens voor de deur van school. En ik dacht wat gebeurt hier en toen zei ze dat ik een weekje ergens anders zou gaan wonen.
Ik wist dat ze met me moeder al hadden gesproken over dat ik
een tijdje een time out zou krijgen van ongeveer 2 maanden. Alleen wist ik niet
dat het op die dag zou zijn dat ik werd opgehaald ineens van school. Ik wou bij
me moeder gewoon blijven dat is wat ik heel graag wou. Maar ik deed niet
moeilijk tegenover de vertrouwens persoon en werkte gewoon mee. Omdat zij ook
een lieve dame was tegen mij vond ik. We gingen toen samen wat drinken en we
gingen erover praten. Hoe ik het vond en wat ik voelde en ze ging me uitleggen
waar ik heen ging. Zo vertelde ze mij dat ik naar Zandvoort zou gaan voor 7
weken. Ze zei tegen mij dat ik het als vakantie moest zien. Dit maakte mij ook
blij en ik ging me er ook op verheugen, want ik moest eerst nog een weekje in
Diemen verblijven.
In het begin vond ik het niet leuk in Diemen, omdat het heel
ouderwets was en ik was met een oude vrouw daar in de woning. Maar uiteindelijk
nam ze mee naar feestjes en leerde ik haar kleindochter kennen en een andere
pleegkind die bij haar al in woonde. En ook andere familieleden die vaak langs
kwamen over de vloer en bleven logeren. Met hun kreeg ik een klik en voelde ik
me fijn in groepsverband.
Toen brak het moment aan dat ik naar Zandvoort moest. Ik verheugde
me erop maar ook weer niet, omdat ik het ook leuk vond in Diemen uiteindelijk.
Ik geef dingen altijd een kans, ik ga er niet altijd vanuit dat iets niet leuk
is maar geef het altijd een kans.
Ik kwam aan in Zandvoort en vond het leuk, spannend en ik
was verdrietig. Ik vond het leuk omdat ik zag allemaal glijbanen, zwembaden,
strand. En ik vond het spannend omdat ik nog verder weg was van me moeders
huis. En ik was verdrietig omdat ik me moeder, broertjes en zusje miste ondanks
alle problemen die zich hadden afgespeeld. Bij het huisje in Zandvoort
aangekomen leerde ik meteen het pleeggezin kennen. Daarnaast leerde ik andere
pleegkinderen kennen in dat huis. Zo kreeg ik een kamergenoot en heb ik het met
haar heel leuk gehad.
Er was in het huis geen wifi dus ik en een andere pleegkind
gingen altijd samen naar de snackbar omdat we daar de wifi kregen van de
eigenaar. En we zaten dan soms de hele avond voor de snackbar gebruik te maken
van de wifi.
Er waren heel wat activiteiten waar we aan meededen, want we
moesten dagbesteding hebben en we moesten elke dag wel wat doen. Dus we kregen
elke dag een programma. Ik had wel de keuze om mee te doen of niet. Dan waren
er andere oplossingen, zoals naar het strand gaan of dan ging ik hardlopen.
Soms ging ik dan naar het centrum of naar het circuit, dat was heel leuk.
Deze tijd die ik heb meegemaakt was een leuke tijd en dit
voelde voor mij een soort van leerproces en ik kon me problemen die ik thuis
had voor even vergeten. Andere pleegkinderen hadden hier wel veel moeite mee.
En ik probeerde hun mee te geven, dat je het zelf ook leuk moet maken. En
altijd positief blijven.
En tot slot advies van de dag OOIT OP EEN DAG KOMT DIE DAG
AAN DAT HET GOED GAAT EN DE PROBLEMEN OPGELOST ZIJN.
En denk er aan Altijd Blijven Lachen!!!!!!
